20 آذر 1399
20 آذر 1399نام پدر: حسنعلی
ولادت: ۱۷/۴/۱۳۲۲
شهادت: ۲۸/۹/۱۳۶۱
محل شهادت: مهران
مزار: امامزاده حضرت حسین ابن موسی الکاظم «ع» طبس
وَالَّذِینَ هَاجَرُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ مَاتُوا لَیرْزُقَنَّهُمُ اللَّهُ رِزْقًا حَسَنًا وَإِنَّ اللَّهَ لَهُوَ خَیرُ الرَّازِقِینَ ﴿۵٨ حج﴾
و کسانی که در راه خدا هجرت کردند، سپس کشته شدند یا به مرگ طبیعی از دنیا رفتند، خداوند به آنها روزی نیکویی می‌دهد؛ که او بهترین روزی‌دهندگان است!
زندگی‌نامه
شهدا با نثار خون خویش فضای آرام و آکنده از آرامش را برای ملت سلحشور ایران بـه ارمغان آوردند و افتخار و سرفرازی امت اسلامی را تضمین کردنـد .غلامحسین محمدی نیـز یکـی دیگر از شهدای گلگون کفن این دیاراست که در روستای «حجت‌آباد» از توابع شهرستان طبس به سال ۱۳۳۲ و در محیط مذهبی خانواده چشم به روشنای هستی باز کرد، ارادت خانواده وی به ساحت مقدس اهل¬بیت عصمت و طهارت «ع» خاصه حضرت سیدالشهدا «ع» سبب شد که منصب نوکری و غلامی ارباب بی¬کفن را به او ارزانی داشته و او را غلامحسین بنامند.
غلامحسین که در خانواده¬ای متدین و دردامن پر از مهر مادری مهربان رشد کرده بود برای کسب علم و دانش راهی مدرسه روستا شد و موفق شد تحصیلات خویش را تا پایان دوره راهنمایی با موفقیت گذراند. روح با عاطفه، دل حساس و چهره‌ای مهربان داشت. اهل تهجد بود و به نماز عشق می‌ورزید. از کودکی که دست در دست پدر در مجالس مذهبی و دینی شرکت می نمود باعث شد علاقه وافری به مسایل مذهبی و دینی داشته و با عشق به اهل بیت«ع» پرورش یابد.
هنگامی که موعد رفتنش به خدمت سر بازی¬اش فرارسید به قصد خدمت و پاسداری از مرزهای این مرز و بوم به استخدام ارتش درآمد و در ضمن خدمت به فعالیتهای دینی و تبلیغی مشغول بود لذا به همین خاطر نیز بعضی اوقات مورد شماتت اطرافیان قرار می‌گرفت.
آگاهی او از مسیری که انتخاب کرده بود، باعث گردید کمترین خللی در عزم اراده او وارد نشده وهمچنان برای نشر و گسترش فرهنگ غنی انسان‌ساز اسلام تلاش نماید. بعد از خدمت سربازی با دختر مومنه¬ای از آشنایان ازدواج کرد و مسئولیت خانواده¬ای مستقل را برعهده گرفت که حاصل این ازدواج ۴ فرزند پسر می¬باشد که در راه حفظ دستاوردهای انقلاب راه پدرشان را ادامه می¬دهند.
وقتی جنگ شروع شد و بیم آن می‌رفت که نفوذ صدامیان جهانخوار وقفه‌ای در رسیدن به دستاوردهای والای انقلاب بوجود آورد، او ایستادن و از دور نظاره کردن نبرد را جایز ندانست لذا چون سربازی خدمت کرده بود و فنون رزم را در ارتش فرا گرفته بود اولویت را به جنگ با متجاوزان داد و داوطلبانه به جبهه های نبرد حق علیه باطل شتافت.
غلامحسین شانزده ماه در جبهه‌های مختلف جان بر کف با اشتیاق شهادت مبارزه کرد، تا اینکه سرانجام به روز ۲۸/۹/۱۳۶۱، در جبهه‌ی مهران، براثر اصابت ترکش خمپاره بعثیان، در خون مطهرش غلطید و به لقاء پروردگارش شتافت، پیکر پاکش در روز ۲/۱۰/۱۳۶۱ به طرز با شکوهی بر دوش امت حزب‌الله و ولایت‌مدار طبس تشییع و در جوار آستان مقدس حسین‌بن موسی‌الکاظم «ع» به خاک سپرده شد.
‹روانش شاد و یادش گرامی باد›